Finally!

Nareszcie! Dziś przyszedł dzień, na który tyle czekałam. Nastała najprawdziwsza wiosna! Słońce pięknie świeciło, termometr w cieniu pokazywał 20 stopni i można było zrzucić wszelkie okrycia wierzchnie. Pokazuję tylko jedno zdjęcie, gdyż nie jest ono zbytnio "blogowe". Moje letnie ubrania wciąż są upchane głębiej w szafie, a ta sukienka była jedynym cienkim ubraniem idealnym na tą pogodę, które wisiało czyste i uprasowane. I powiem, że było mi za ciepło. Najchętniej zdjęłabym getry i włożyła sandały. Było tak gorąco. W mieście na dole był pchli targ pod nazwą "Porządki wiosenne". Tym razem nic nie wpadło nam w oko, poszliśmy na długi spacer.. cudownie było :) Miło móc siedzieć na zewnątrz i czuć jak słońce przyjemnie i intensywnie grzeje w plecy. Mijaliśmy pełno niedowiarków ubranych w kurtki puchowe, ale byli już i tacy w klapkach, czy krótkich spodenkach :) Oby zimno już nie wróciło!!! :)
Biżuterię, którą widać na zdjęciu poniżej sama zrobiłam :)

Endlich! Der Frülich ist endlich gekommen. Sie Sonne scheinte heute wundervoll, das Thermometer zeigte 20 Grad im Schatten und endlich konnte man jegliche Jacken zu Hause lassen. Ich zeige nur ein Foto weil das Outfit nicht so für den Blog ist. Das war das einzige, was frisch und gebügelt, perfekt für dieses Wetter in meinem Schrank hing. Und mir war später trotzdem zu heiß darin, am liebsten würde ich die Leggings ausziehen und auf Sandalen tauschen. Ich sah noch viele, die dem Thermometer wohl nicht glauben schenken konnten und in ihren Winterjacken noch herumliefen. Aber es gab auch solche in Shorts oder Flipflops. Hoffentlich bleibt das Wetter auch so und es wird nicht wieder kalt!
Den Schmuck den man auf dem zweiten Foto sehen kann habe ich übrigens selbst gemacht :)

Spring has finally come. The sun was shining wonderful and it was 20 degrees in the shadow. Sorry for showing only one photo, but it isn't an exactly blog outfit. The dress was the only thing good for this weather what was fresh and ironed in my closet. I saw some people who obviously couldn't believe in this weather and were still wearing their winter jackets, but I saw some in shorts or flip flops.
The jewellery You can see on the second photo I did by myself :)

My first trip to Siegburg

Der letzte Samstag sollte eigentlich ein ganz ruhiger Samstag werden. Wir hatten sogar die Hoffnung das Wetter würde uns ein kleines Grillen ermöglichen, leider nichts der gleichen. Am Vormittag hatte mein Mann plötzlich eine Anzeige, wo jemand ein Haus vermieten wollte gefunden. Er hat dort angerufen und wir sollten in 2 Stunden eine Besichtigung haben. Ich habe mir schnell irgendetwas angezogen, etwas war mehr oder weniger wie Make-Up aussah gemacht und wir sind losgefahren. Das Haus war auf einem steifen Berg, dort rauffahren  (und dann wieder ab) war kein   Vergnügen. Die Straße was sehr schmal und definitiv keine Einbahnstraße. Ich muss zugeben, dass die Sicht von ganz oben wunderschön war. Mann kann einen Teil davon auf dem ersten Bild, hinter mir sehen. Doch das wars. Der Rest war leider nicht mehr so überzeugend. Es stellte sich heraus, dass der Vermieter unsere direkter Nachbar sein sollte, was ich nicht so toll fand. Ich habe absolut gar nichts gegen Nachbarn, aber gegen Nachbarn die Vermieter sind - schon. Ich stelle mir vor, das bei dem kleinstem Krach sie kommen und fragen was los sei. Nein, danke. Das Haus war klein, eng und irgendwie ungeheuerlich. Ich glaube - das was der Vermieter (nicht) sagte - dass der vorherige Mieter nicht mehr lebt. Also noch mal, nein, danke. Ich kenne eine Menge Geschichten die über die Begegnung von jemanden von meiner Familie mit einem Geist sind - ich will keine nächste da  hinzufügen. Außerdem habe ich enorme  Angst vor Geistern! Brrr. Also wir sind schnell von dem Haus abgehaut. Weil es noch früh war, wollten wir noch was unternehmen. Zuerst wollten wir im Zentrum in Bonn spazieren gehen, aber es war kalt und nass. Deswegen beschlossen wir eine der Städte die zwischen Bonn und Köln liegen zu besichtigen. Wir haben Siegburg ausgewählt. Als wir dort ankamen hat es aufgehört zu regnen und ist etwas wärmer geworden. Ich muss zugeben, dass ich voll von dieser Stadt begeistert bin. Sie hat nur 40 tausend Einwohner sieht aber eher wie was viel   größeres aus. Als wir von der Tiefgarage ausgegangen sind sahen wir einen großen Kaufhof, Saturn, ein sehr großes C&A und ein separates Clockhouse. Zwischen diesen (und anderen) Läden führten verschiedene schmale Wege, das sah so ein bisschen geheimnisvoll aber auch schön aus. Das alles lag an einer hübschen Fußgängerzone. Sie war ziemlich lang und entlang gab es viele Geschäfte, Kaffees, Restaurants, Imbisse u.s.w.  Von dieser Fußgängerzone ging man in eine andere die zu einem großen Markt führte. Die ging dann weiter, führte zu noch einer anderen, die zum Bahnhof führte. Und entlang gab es hunderte von Geschäften. Ganz schön viel für so eine kleine Stadt :) Aber ich bin von Siegburg sehr begeistert und hätte nichts dagegen um dort zu wohnen :)

Aber da ist noch so eine Kleinigkeit, die ich euch erzählen wollte. Ich habe vor einiger Zeit darüber geschrieben, als ich mit meinem Mann nach Bonn fuhr, weil er seinen neuen Arbeitsvertrag unterschreiben wollte. Er ging zur seiner neuen Firma und ich ging fröhlich bummeln. Bei C&A habe ich diese tolle rote aus Lederimitat  Jacke gefunden habe. Sie passte ganz gut und ich wusste, dass sie mir zu vielen meiner Sachen passen würde. Ich habe aber auf meinen Mann gewartet damit er mir seine Meinung darüber sagt. An diesem Tag ist es das erste mal so richtig warm geworden, Leute rannten in FlipFlops und TankTops rum. Mein Mann sagte zu dieser Jacke, dass sie zwar sehr  schön sei, aber ich würde sie nicht mehr tragen wollen weil es mittlerweile ja so warm geworden wäre. Wo er Recht hatte, hatte er Recht und ich habe die Jacke dort gelassen. Zwei Tage später ist es wieder kalt geworden und ich fand es schade dass ich die Jacke doch nicht gekauft habe. Wir sind bei 3 C&A vorbeigefahren und die Jacken waren schon ausverkauft. Es gab zwar verschieden Größen aber nicht die meine.  Mein Mann hat auch die Läden in anderen Städten angerufen, aber die Jacken waren weg. Er hat auch Siegburg angerufen, und eine nette Dame hat gesagt es bliebe nur eine, nicht in meiner Größe. Schade. Und als wie in Siegburg bei C&A waren, ging mein Mann zu dieser Abteilung wo die Jacken sein sollten und hat nach ihnen gesucht. Ich muss zugeben, dass ich schon  längst darüber hinweg war, sogar nicht mehr an das dachte, doch nicht er :) Er hatte diese eine Jacke gefunden... und dann hat er irgendwo eine andere bemerkt. Sie war hinter roten Mäntel versteckt.. Er hat sie herausgenommen und... es war die.. in meiner Größe! Ich sagte, dass ich sie nicht mehr haben muss, das es schon okay sei, aber er hat die Jacke genommen und zur Kasse gebracht :D Nach so vieler Zeit habe ich endlich die Jacke. Und wie ich das Leben kenne, wird es bestimmt jetzt wieder  wärmer so, dass ich sie nicht mehr tragen kann. Also ihr wisst schon.. wenn es jetzt wärmer wird und bis zum Herbst so bleibt - wisst ihr dank wem ihr das habt ;)

Tak w ogóle to w Siegburgu wylądowaliśmy przypadkowo. Ostatnia sobota miała należeć do tych takich spokojnych, "chill-outowych. Mąż jednak znalazł ogłoszenie jakiegoś ciekawego domu (tak, tak domu, nie mieszkania), zadzwonił i za 2 godziny mieliśmy oglądanie. No dobrze. Ubrałam się niemal w pierwsze lepsze coś, ciapnęłam na twarz, coś co chyba można było nazwać make-up'em i wyjechaliśmy. Okolica niezła. Tzn, w sumie mieliśmy mieszane uczucia. Dom okazał się być niemal na szczycie jakiejś góry - widoki super - widać trochę za mną na pierwszym miejscu. Ale taszczenie siat z zakupami codziennie z dobry kilometr, czy dwa pod górę... not such a good idea... Ale nie zlęknieni tym faktem poszliśmy dziarsko oglądać dom. Na przywitanie wszedł nam dziwny starszy człowiek w żółtych okularach. Wyglądał jakby wrócił z jakiejś imprezy "rave'owej" co w sumie przez cały czas nie dawało mi spokoju ale udało mi się trzymać mój niewyparzony język za zębami ;) Ale nie o tym. Z domu, który ma dwa balkony był świetny widok na część Bonn, super. Ale.. No właśnie. Właściciele domu byliby naszymi sąsiadami.. Nie mam nic przeciwko sąsiadom. Mam jednak coś przeciwko sąsiadom, którzy są wynajmującymi. Oczami wyobraźni widzę wizyty przy każdym większym dupnięciu czegoś na podłogę. Dom taki dziwny, ciasny i wiecie co? Z tego, co wywnioskowaliśmy poprzedni mieszkaniec w nim chyba umarł. No może nie w nim, ale to było jego ostatnie lokum więc nie.. dziękuję. Znam z dwadzieścia historii rodzinnych, w których były spotkania z duchami najbliższego stopnia, nie chcę do tego dorzucać ewentualnych moich historii. Poza tym chyba bym ze strachu umarła spotykając gościa w żółtych okularach gdzieś w piwnicy. No nie ważne, powiedzieliśmy coś w stylu "to my oddzwonimy" i zmyliśmy się :D Cudem było to, że udało nam się wjechać i zjechać z tej cholernej góry, gdyż drogi miały szerokość 1 - 1,5 samochodu, były dwukierunkowe i miały zakręty niemal pod kątem prostym (bez luster). Masakra. Zapomniałabym dodać, że gdy już przyjechaliśmy to właściciel raczył nas poinformować, że podana w ogłoszeniu wysokość za rachunki wcale nie jest taka niska i z jakichś 800€ miesięcznie zrobiło się ponad 1000€. No trudno, mądry Polak po szkodzie, lista pytań przez telefon do potencjalnych wynajmujących z każdym oglądaniem mieszkania się wydłuża. Może kiedyś dojdziemy do perfekcji w eliminowaniu mieszkań przez telefon. Póki co jeździmy :D W każdym razie jak już zjechaliśmy z tej góry, stwierdziliśmy, że szkoda by było marnować, że gdzieś się wybraliśmy i jechać do domu. Po Bonn nie chcieliśmy chodzić, było zimno i ciągle padało. Wymyśliłam, że moglibyśmy zwiedzić jedno z miasteczek leżących coś pomiędzy Bonn i Köln. I padło na Siegburg. I powiem Wam, że miasto mnie zachwyciło. Ma tylko 40tyś. mieszkańców, a wygląda na takie, które ma ich z 10 razy więcej. W Polsce wychowałam się w mieście, które ma 100 tyś mieszkańców, a mimo to wygląda jak wielka betonowa wieś bez centrum. Szokujące (w pozytywnym znaczeniu) jest tutaj dla mnie to, że nawet takie pici-pici miasteczka mają swoje centrum, deptak, nierzadko rynek z tymi wszystkimi sklepami, do których w Polsce ludzie z małych miast muszą jeździć do tych dużych. Gdy wyszliśmy z parkingu podziemnego dotarliśmy do takiego.. nie wiem w sumie czego. Był to zespół różnych sklepików, dużych sklepów (Kaufhof, Saturn, ogromne C&A i Clockhouse), kawiarenek i restauracji pomiędzy którymi biegły małe kamienne uliczki. Z tego czegoś wychodziło się na taki klimatyczny deptak. Ten deptak skręcał potem w lewo, a w prawo przechodziło się na inny deptak, już zupełnie inny. Z tego deptaku dochodziło się do ogromnego rynku, z którego kolejny deptak prowadził na inny deptak, który prowadził do dworca kolejowego. A wzdłuż tego wszystkiego miliony sklepów, sklepiczków, kawiarni, restauracji, fontann itp. Szok. Pamiętam jeszcze jak mieszkałam we Wrocławiu, niemal codziennie szłam główną ulicą, która przechodziła w deptak i dochodziła do Rynku. Na samym początku przy tym deptaku (świdnicka) były całe trzy sklepy. Troll, Vero Moda i Moda Polska. Potem je zamknęli. Gdy opuszczałam to miasto były tam dwie księgarnie, sklep z butami i second hand (na głównej ulicy!). Reszta to same banki, biura turystyczne i kupa innych nieciekawych rzeczy (a przepraszam, był jeszcze Rossmann). No i centrum handlowe niedaleko. Im dłużej oglądam te maleńkie miasteczka niemieckie tym bardziej nie rozumiem fenomenu Wrocławia, który wszystko co ciekawe zamyka w ogromnych centrach handlowych (nota bene: jest ich więcej niż w Köln), a urokliwe uliczki zamienia w zespół banków i tym podobnych. Żal i to totalny. No ale nie ważne. W każdym razie miasteczko było jednym z fajniejszych, w których byłam i od razu zgłosiłam chęć zamieszkania w nim :) Ale oczywiście bez sensu byłoby dojeżdżanie codziennie do pracy do innego miasta, więc będziemy dalej szukać w Bonn.

Miałabym już kończyć ten króciutki wywód ale przypomniała mi się jeszcze taka ciekawa dosyć sprawa. Teraz będzie trochę o ciuchach ;) Otóż jakiś czas temu pojechaliśmy z mężem do Bonn na podpisanie umowy o pracę. Mąż pojechał do swojej nowej przyszłej pracy, a ja wesoło hasałam po sklepach. W C&A znalazłam, w moim mniemaniu, czerwoną kurtkę. Taka imitacja skóry, fajnie nawet wyglądała. Przymierzyłam ją - super wyglądała - cena też nie była jakaś masakryczna ale zostawiłam żeby jeszcze spytać męża jak leży itp. Pisałam o tym dniu. Wtedy po raz pierwszy zrobiło się tak bardzo, bardzo gorąco. Ludzie powyłazili w klapkach, koszulkach na ramiączkach itp. Wtedy mąż mi powiedział, że kurtka bomba,ale po co kupować jak takie upały nastały, a na jesień może będą lepsze. No i się z nim zgodziłam. No i co z tego, jak po trzech dniach zrobiło się zimno, a ja zapragnęłam owej kurtki. Ba! Nawet mu wypomniałam, że gdyby nie on, to miałabym fajną kurtkę na teraz :p No to mąż mój kochany, pojechał ze mną do jednego, drugiego, trzeciego C&A - a kurtki poznikały. Zostawały może pojedyncze rozmiary, każdy. Ale nie mój. Potem obdzwonił okoliczne miasta - też nic. Nawet zadzwonił do Siegburga, wszak i tu był ten sklep - został im tylko jeden rozmiar, nie mój. No i w sobotę zajrzeliśmy sobie do tego sklepu, przyznam, że o kurtce totalnie zapomniałam.  Mąż podreptał na dział, gdzie te kurtki powinny być i zaczął ich szukać. Znalazł tą, o której usłyszał przez telefon, a potem... upatrzył jeszcze jedną, wciśniętą gdzieś na sam tył za płaszczami w tym samym kolorze. W moim rozmiarze. No i mam :D Mimo, że mu mówiłam, że już nie trzeba, już dałam sobie z nią spokój. Teraz to on się uparł i ja mam. I domyślam się, że skoro ją mam to nastanie piękna pogoda i będzie cieplutko aż do jesieni :D Więc jakby tak było - to wiecie - dzięki nam :D

  

O modzie / Über Mode

  Es gibt da in Polen so einen Filmklassiker, der Titel spielt hier keine Rolle. Es geht da um einige Frauen die bei Militär dienen. Jede von ihnen muss natürlich ein Uniform tragen, was sie nicht gerade mögen. Doch da kommt ein Tag, wo der Kommandant, der auch eine Frau ist, sagt, dass sie an einem Nachmittag in Zivilkleidung auftreten dürfen. Die Kamera zeigt sie Szene, wo die erste der Frauen auftaucht und ein Blümchenkleid trägt. Dann taucht die nächste auf, die... genau das selbe Kleid an hat. Und dann die nächste, die nächste... und alle haben das selbe Kleid. Jede guck die andere verwundert an und man kann sehen, das sie darüber nicht glücklich sind. Ich kann mich noch an polnische Witze und Lustige Grafiken erinnern wo man über die Tatsache, dass Frauen es hassen, wenn eine andere das selbe trägt, lacht. Heute morgen, bin ich nach dem Frühstück wieder ins Bett  geschlüpft und hab mir den neuesten InStyle durchblättert. Immer wieder sah ich zusammengestellte Fotos von Frauen, die das selbe oder sehr ähnliches an hatten und darunter stand das solle sehr modisch jetzt sein und wäre toll nachzumachen (etwas der Art). Naja.. jetzt bin ich ein bisschen verwirrt. Ich habe da noch so ein komisches Beispiel mir ausgedacht. Nehmen wir mal an ich hätte einen Freund/Freundin aus einem anderen Planeten und er käme mich besuchen. Sagen wir mal, bei denen gibt es so was nicht wie Mode. Er kommt mit mir spazieren und fragt.. warum sind alle so gleich angezogen? Sind das Kostüme, die euch bei Leben erhalten? Okay, ein doofes Beispiel aber immer noch.. Naja.. Etwas ist doch dabei. In den Läden gibt es Millionen von verschiedenen Sachen, warum ziehen Frauen immer das selbe was andere schon haben? Ich glaube ich verstehe Mode nicht mehr. Ich weiß, das man sich mit Mode inspirieren lassen kann, bestimmte Farben oder Formen wählen kann. Aber bestimmte Sachen? Es gab eine Zeit (und manchmal glaube ich sie ist noch nicht vergangen), dass ich bei jeder Frau nur Satchel Bags gesehen habe! Ich fand es immer doof das selbe zu tragen, was schon die halbe Straße trägt. Ich glaube ich habe mir so eine Tasche nicht gekauft, weil ich nicht die trillionste Frau mit so etwas sein wollte. Es gibt doch so viel davon. Ich habe in meinem vorherigen Post eine neongelbe Tasche gezeigt. Eine Menge Leute hat mir geschrieben ich solle sie öfters tragen, nur ich kann es irgendwie dazu nicht bringen. Ich habe sie schon lange her erworben, aber jetzt wo ich sehe, das überall man solche Taschen trägt komme ich mir ein bisschen dumm vor. Warum? Weil ich immer überzeugt war, das nur die, die keine Ahnung von Mode hatten die anderen kopierten. Ich will niemanden kopieren. Das würde doch so aussehen als ob ich keine Idee auf mich hätte und würde den leichtesten Weg nehmen - also abschauen was andere machen. Ich habe nichts gegen Inspiration, aber wenn man alles hat was die anderen tragen.. Naja, da kan ich nur Mitleid empfinden. Ich habe schon mehrmals auf Blogs gesehen, das eine sich eine Hose gekauft hat, die andere hat das dann abgeschaut und sich auch die Hose gekauft, Dann noch eine, noch eine und noch eine. Und dann hat die halbe Stadt die gleiche Hose, ist das euch nicht peinlich? Ich finde die Mode für bestimmte Farben und Formen ganz toll, es gibt uns diesen Hauch von Frische auf den  Straßen und Läden. Aber wenn es bestimmte Elemente gibt wo es nur das eine sein soll, keins anderes dann finde ich es irgendwie ohne Schwung, ohne Spaß und riecht nach Faulheit.

Was mein Outfit angeht.. ich habe nichts, was ich bereits nicht gezeigt habe, an. Alles habt ihr schon gesehen. Die Halskette und die Ohrringe sind ein Set und ich habe es von meinem Mann zum Nikolaustag bekommen :)

Zabijcie mnie, ale zapomniałam tytułu filmu, od którego chciałam zacząć pisać. Wydaje mi się, że była to "Rzeczpospolita babska" lecz nie jestem do końca pewna. W każdym razie chodzi o taką scenę. Jest kobieca jednostka wojskowa, w której oczywiście wszystkie kobiety są ubrane w mundury. Dzięki pewnej okazji przez jeden wieczór, każda może ubrać się po cywilnemu. I wtedy jest pokazana ta scena, w której każda wchodzi i ma na sobie identyczną sukienkę. Oczywiście żadna z nich wcześniej nie wiedziała o tym. Kamera pokazuje po kolei niepewność i zażenowanie każdej bohaterki po odkryciu, że nie jest jedyną w tej sukience. Zabawne. Pamiętam jak jeszcze jako mała dziewczynka czytałam przeróżne dowcipy związane z tym jak kobiety nienawidzą, gdy inna kobieta jest ubrana tak samo. Ba! Ma choćby jedną sztukę odzieży jak ona. Do dzisiaj mam przed oczyma zabawne obrazki przedstawiające scenki spotkania się dwóch dam w tych samych odzieniach :) Ciut starsi czytelnicy na pewno pamiętają to wszystko. Dlaczego o tym pisze? Dzisiejszy poranek spędziłam w łóżku przeglądając najnowszy numer InStyle, na którym na co którejś stronie przedstawiane były najnowsze trendy. Najczęściej wklejali zdjęcia trzech celebrytek ubranych w niemal identyczne zestawy lub mające ten sam element garderoby (spódnica, torebka.. what ever). Pod spodem widnieje podpis mówiący jak bardzo to jest modne, świetne i warte naśladowania... Naśladowania.. Przypomina mi to sytuacje, gdy jedna bloggerka kupuje sobie spodnie X i je prezentuje, druga bloggerka widząc te spodnie, biegnie do sklepu i kupuje dokładnie te same. To robi trzecia, czwarta i piąta bloggerka... i tak potem wychodzi, że mamy kupę blogów, które różnią się praktycznie twarzami ich "prowadzących". Bo reszta jest ta sama. Tu w Kolonii mamy jedną z największych (o ile nie największą) ulicę zakupową NRW i po obejrzeniu wystaw sklepów na niej znajdujących się nie muszę się martwić, że o czymś z najnowszych kolekcji zapomnę. Zawsze mogę włączyć blog X, czy Y i na pewno wszystko tam znajdę. Ale w sumie nie dokładnie o to mi dzisiaj chodziło. Tylko o tą powtarzalność. Spróbuję jeszcze z innej strony. Załóżmy, że na innej planecie, całkiem blisko byłaby sobie inna cywilizacja, coś jak my ale załóżmy, że o zupełnie innym porządku świata.. Powiedzmy, żę taki "ufoludek" przyszedłby nas odwiedzić i załóżmy, że zainteresowałoby go to, co ludzie poczynają, by po ulicach nie chodzić nago. I przekonana jestem, że zdziwiłoby go jedno, dlaczego tak wielu ludzi, szczególnie kobiet chodzi tak samo ubranych? Wiem, że może głupi przykłąd ale chciałam to jakoś zobrazować. W sumie jakbyście to wytłumaczyli? W sklepach mamy tysiące różnych rodzajów torebek, butów, ubrań, akcesoriów.. Dlaczego jakaś spora większość kobiet zawsze wybierze to co jest najbardziej "common"? Dlaczego w pewnym momencie niemal każda nosiła (i chyba nadal z powodzeniem) te tzw. satchel bag? Chodzi o to, że zauważyłam, że w pewnym momencie popularna staje się dana rzecz i coraz więcej osób ją kupuje. Im więcej razy jest coś pokazywane w gazetach, telewizji, na bilbordach tym więcej kobiet zaczyna to nosić. Czy na tym to polega? Czy moda jest masowym noszeniem tych samych rzeczy? Przyznam Wam się, że ja osobiście chyba kiepsko pojmuję to pojęcie. Wiem, co teraz jest na topie (no, mniej więcej) ale nie potrafię zrozumieć dlaczego wszyscy chcą nosić jedno i to samo. W moim poprzednim poście pokazałam wam moją neonową torebkę, napisałam, że nie miałam odwagi jej nosić, na co część naspisała coś w stylu "jak to? przecież to mega modne". No właśnie. Mega modne i wszyscy to noszą. Dlatego miałam opory... Bo ja tego po prostu nie czuję. Mam obawy, że wyjdę bardziej na osobę, która kompletnie się nie zna na przyodziewaniu się i żeby nie popełnić żadnej gafy, której za żadne skarby nie chcę to lepiej pokopiuję większość. Bo przecież większość nie może się mylić? Czyż nie? Wiem, że po części trochę winne są sklepy, bo w pewnym momecie są bardzo mocno nastawione na to, co jest modne i czasami nie mamy wyjątku. Ale znowuż tak ekstremalne to nie jest..  Nie ma tak, że jest do kupienia tylko jeden rodzaj torebki, jeden rodzaj butów, jeden krój kurtki, czy sukienka z jednym konkretnym wzorem. Są sklepy, które zresztą biorą lekkie inspiracje wybiegami i robią rzeczy bardziej.. takie normalne albo dodają im indywidualnego wyglądu. Nie rozumiem całkowicie parcia na kilka konkretnych sklepów, w których pół miasta się ubiera. Dla mnie nie ma nic gorszego niż iść ulicą minąć kobietę, która ma "moje" spodnie, potem inną, która ma "moją" bluzkę, a później jeszcze zobaczyć moje buty i torebkę. Może to, co powiem będzie trochę ryzykowne, ale moim zdaniem noszenie tego co inni jest bardziej obciachem niż przejawem pokzania, że zna się na modzie. Potrafię jeszcze zrozumieć, że konkretne kroje, czy kolory są modne. Bo to fajne, sprawia, że jest co roku powiew świeżości w sklepach i na ulicach. Jest coś nowego i zawsze jakiś impuls, by zmienić garderobę. Czego nie potrafię jednak zrozumieć to parcie na konkretne modele. Co najbardziej mnie przeraża, że z niektórymi rzeczami robi się to naprawdę na skalę masową. Są co jakiś czas modele butów, czy torebek, które w pewnym monecie są ciężkiedo NIE odnalezienia. W sensie, że niemal każdy to ma. Miałam do niedawna kilka ulubionych blogów, w których niesamowicie podobały mi się stylizacje, które dziewczyny tworzyły. Były dla mnie nierzadko inspiracją lub zachętą do większej odwagi w kolorystyce, czy krojach. W pewnym momencie, gdy po kolei każda zaczęłą mieć ten sam typ torebki, ten sam schemat ubierania.. po prostu dałam sobie spokój z wchodzeniem na ich strony. Wydaje mi się, że kiedyś  było jakoś ciekawiej, że liczył się bardziej indywidualizm, sposób na własną interpretację mody. Teraz mam wrażenie, że liczy się by mieć KONKRETNIE TO i nic innego, czy choćby podobnego. Że trzeba nosić Zarę, buty koniecznie Ray Bana (tak się pisze?) i koniecznie Asosa. To takie oczywiście skrócenie, ponieważ już dawno przestałam śledzić, które metki są teraz topowe i zapewniają największą oglądalność. Jeśli chodzi o blogerów to zastanawia mnie tylko jedno, czy strona, w którą podąrzają blogi jest winą samych blogerów, czy ich czytelników, którzy danym rzeczom bardziej przyklaskują, a innym mniej pokazując bloggerom, co dla "publiki" jest najciekawsze.

To tyle na temat moich rozważań. Odnośnie tego, co jest na poniższych zdjęciach. Sukienkę już znacie.. w sumie nie mam na sobie nic nowego, tylko może po raz pierwszy zestawione w ten sposób. Kolczyki i zawieszka są kompletem i dostałam go na "Mikołaja" od mojego kochanego męża. Tego typu biżuteria musiała nistety trochę poczekać, gdyż noszenie ją zimą tylko pod kurtką ma mało sensu. Czekam na cieplejsze dni, w których nie będę musiała zapisać się pod szyją i móc poszaleć trochę z naszyjnikami. Niech was nie zwodzi mój lekki strój, wciąż u nas zimno, kurtka tego dnia była zbędna, gdyż wszystko załatwiałam jeżdżąc autem.

Glamour Shopping-Week

Zwischen den 5 und 14 April dauerte die Glamour Shopping-Week Aktion. Am Freitag fuhr ich mit meinem Mann um ein bisschen bummeln zu gehen und mal sehen ob man etwas tolles dank den Kupons billiger ergattern kann :) Es war mal wieder wärmer deswegen konnte ich die Jacke aus lassen :) Eine Strickjacke reichte völlig aus. Das ist eine meiner lieblings Strickjacken, weil ich die von meiner Oma bekommen habe :)

Między 5 a 14 kwietnia trwała akcja "Glamour Shopping-week". Większości znana rzecz, w Polsce co rok przez jeden dzień trwa tzw. Narodowy Dzień Glamour podczas, którego z kuponami, lub specjalną kartą rabatową robi się zakupy.  Ale o tym poniżej. Zdjęcia mnie zostały zrobione w piątek, czyli przedostatni dzień całej akcji. Pojechaliśmy z mężem do miasta połazić trochę po sklepach. Było bardzo przyjemnie dzięki czemu mogłam zrezygnować z kurtki i chodzić w samym sweterku. Sweterek ten jest jednym z moich ulubionych, dostałam go od babci :)

Natürlich habe ich ein Paar Sachen mir gekauft. Es waren nicht viele - aber immer etwas. Ich habe mir ein Produkt von Loreal gekaufr, etwas bei Assos bestellt, etwas in Starbucks billiger getrunken und bei Parfumedreams.de bestellt. Ich habe mich in Oh Lola Parfum  von Marc Jacobs verliebt (habe schon das Lola). Dank den Angeboten konnte ich 100ml Lola für 65€ (statt 80€). Ich kann es schon kaum erwarten bis ich es habe :)

Kwietniowy Glamour jest zawsze sporo grubszy od numerów w innych miesiącach. Na poniższym zdjęciu postarałam się uwiecznić numer kwietniowy z tego roku. Strony o różowym kolorze dotyczą wyłącznie promocji podczas tego tygodnia, na jednej stronie znajduje się od 1 do 2 rodzajów promocji, stron jest sto kilkanaście. Na drugim zdjęciu jest mini spis treści wszelakich firm, które biorą udział w promocji. Najczęściej są to promocje typu 15 - 20%,, zniżka na konkretną kwotę na zakupy lub kosmetyczne gadżety. Prócz na sklepy z odzieżą, butami czy akcesoriami są też zniżki na np. loty, restauracje, hotele i perfumerie (stacjonarne i internetowe). 

Jeśli chodzi o moje wykorzystanie tych kuponów - nie było zbyt wielkie. Kupiłam o 3€ tańszy produkt L'oreala, zrobiłam tańsze zamówienie na Asos i wykorzystałam zniżkę na Starbucks (kupując dwa dowolne produkty - tańszy jest gratis - czyli np 2 kawy w cenie jednej :)). I 2 godziny przed końcem akcji dokonałam największego zakupu. Parę godzin wcześniej byłam w perfumerii i zakochałam się w Oh Lola Marca Jacobsa - nie mylić z Lolą, którą już mam. W każdym razie jedna z perfumerii internetowych dawała 15€ zniżki na zakupy. Poszukałam mojej nowej miłości zapachowej i okazało się, że zamiast 80€ flakon 100ml mogę mieć za 65ml co odpowiada cenie 50ml. Czyli 50ml perfum gratis :) Niestety mniejszego wziąć nie mogłam ponieważ akcja była tylko dla zakupów powyżej 65€. Perfumeria oferuje darmową przesyłkę więc tym bardziej była to fajna promocja. Oczywiście przed zakupem sprawdziłam ceny w innych miejscach i tak tanio nigdzie nie było tego produktu :) Zatem czekam z niecierpliwością na moją przesyłkę.

A jak jest w Polsce? Był już narodowy dzień Glamour, czy dopiero będzie? Są jakieś ciekawe promocje?